Samantha

Na dat stuk van de begin ceremonie had ik echt zin om te beginnen. Dat liever dan nog een hele saaie toelichting over hoe het hier op school te werk ging en de intro van de directeur noem maar op. Ik liep maar met de stroming mee naar buiten. Ik raakte Brandon alleen onderweg kwijt. Maar dat was niet de grootste ramp op de wereld. Okay misschien voor hem wel maar voor mij niet. Ik was immers geen hondje of ander beest dat verzorgd moest worden of geen kind meer dat constant in de gaten moest worden gehouden. Ik liep het best wel drukke plein op. Ik zag Kyle en Alec en zwaaide naar hen. Ik was heus niet dom ik wist dat Kyle iets voor me voelde. Maar hij mocht het niet zeggen van Brandon. Onzin. Kyle zag er wel leuk uit. Het was dat ik hem niet goed genoeg kende om zelf te overwegen met hem uit te gaan. ik bleef maar ergens in de buurt van de deur staan zodat Brandon mij waarschijnlijk wel zou zien. Dan zou hij ook niet zo in paniek blijven. Maar ik zag een meisje met een lichte frons in haar pretty face naar mijn schoenen kijken. Ik keek er ook even naar en draaide wat met mijn voet. 'Ja ook niet mijn eerste keus. Ik had vanochtend niet veel tijd om andere schoenen aan te trekken of me om te kleden.' Ze glimlachte al wat meer naar me. 'Ik ben Ashleigh Meredith Templeton-Hales.' Ik bleef stil oh wat een naam. 'Ik ben Samantha Evans.' 'Sorry?' Ja het was hier echt opeens heel lawaaierig geworden. 'Laten we daar even gaan staan.' Ik wees richting de hoek want als we de hoek om gingen kon ik er op wedden dat ze me daar wel verstond. We liepen die kant op. 'Ik zei dus: Ik ben Samantha Evans.' glimlachte ik. 'Oh ja ik kon je niet verstaan. Stelletje herrieschoppers.' Ik was het helemaal met haar eens.