Arlynn

Inmiddels had ik onwijs veel zin gekregen om te gaan beginnen aan mijn nieuwe studie. Ik had de eerste helft van de openingsceremonie enthousiast bij gezeten en nu strompelde ik buiten met mijn camera rond. Omdat ik Bewegingswetenschap ging doen had ik besloten mensen te gaan filmen. Zodat ik hun manier van voortbewegen kon gaan bestuderen. Dat zou me misschien van pas komen. Ik had mijn camera gericht op een klein groepje mensen. Het waren drie jongens en een meisje. Ze liepen op een jongen af die onder een grote boom zat en met een modeltrein speelde. Ik ging wat dichterbij staan zodat ik ze kon horen. Ze vroegen de jongen of hij mee wilde werken aan een of ander plannetje. Iets waarbij ze zijn treintje konden gebruiken. Het kwam er op neer dat Jameson tijdens de ceremonie onder de stroop en veren zou komen te zitten. Interessant. Een reden om mijn camera erbij te houden tijdens de tweede helft van de ceremonie. Ik besloot verder te lopen en bleef alles filmen. Misschien was het wel leuk om een video dagboek bij te houden. Ik keerde de lens van mijn camera naar mezelf en glimlachte. "Hi! Ik ben Arlynn Nolan! Vanaf vandaag zit ik op een Universiteit in het regenachtige Engeland." Ik sprak de laatste woorden met een vreselijk slecht Schots accent uit. "Ik ga hier Bewegingswetenschappen doen, zodat ik de manke kan leren lopen enzovoorts. Ik weet hoe lastig het is om mank te lopen, ik spreek uit ervaring. Daarom wil ik andere juist helpen." Jeetje, wat was het genant om tegen je camera te praten. Ik drukte op het uit-knopje en borg de camera op in mijn bruine leren schoudertasje. Er hingen touwtjes met kleurrijke kralen aan. Mijn maag begon zachtjes te rommelen. Ik besloot naar de kantine te gaan. Kijken of het eten hier te eten is. Op mijn High School in Amerika was het eten vreselijk. Het lag op je bord alsof het al drie keer herkauwd was. Alleen de Pizza-Dinsdagen waren leuk. Dan haalde ik met Dan, Tiffany en Call altijd een grote salami pizza. Ik miste mijn vriendengroep nogal. Maar Tiffany en ik hadden afgesproken iedere avond samen te bellen.

Yay voor inspiratieloosheid!