Samantha

Uiteindelijk had ik vlak voor we de zaal weer in moesten Brandon weer gevonden. 'Waar was je nou?' 'Ja waar was jij nou?' geirriteerd dat hij zo bezorgd tegen me deed. Ik kon heus voor mezelf zorgen daarbij had ik plaatjes gekeken met Ashleigh. Van haar vakantiefoto's. Die waren echt mooi. Ik wilde dat ik zo kon fotograferen. Hij pakte mijn arm. 'Brandon wat is er nou?' En hij vertelde het plan dat hij had opgesteld met nog een stel studenten hier. 'Ben je gek geworden?' Hij was blijkbaar teleurgesteld in het feit dat ik het niet met hem eens was.Ik ging zitten. Hij bleef maar fluisteren hoe slim het in zijn werking zat. Maar als ik dat treintje dat het draadje zou aantrekken zou stoppen dan gebeurde er niks. 'Plaspauze.' mompelde ik. 'Maar de pauze is net voorbij.' Ik haastte me het lokaal uit om via een achter deur die kant op te gaan. Ik voelde me even een soort superheld niet dat iemand zou weten dat ik hier dat probeerde tegen te houden. Als het me lukte wist niemand het. Behalve Brandon. Kon my het wat schelen. Ik keek via de coulissen naar het publiek. Die jongen. Die moest het treintje besturen. Dan moest ik even kijken waar hij het beste zicht op had. Daar! Ik zag het treintje. En ik hoorde de directeur. Ik moest snel zijn! Voorzichtig en op mijn tenen probeerde ik daar heen te lopen zodat niemand me zou horen. Ik strekte mijn vingers uit toen ik naar voren boog om dat ding te pakken vlak voordat het, het touwtje zou raken. Ik trok dat treintje tegen me aan. 'Wat doet u hier juffrouw Samantha?' Ik schrok me rot toen ik iemand mijn naam hoorde zeggen. Leraren. Vast en zeker. Ik deed geschrokken een paar stappen achteruit. 'Wat doet u hier vroeg ik?' 'Ik..ik.' Weer een stap achteruit en ik voelde het touwtje tegen mijn enkel en ik duwde het achteruit. NEE! Nu had ik het als nog in werking gesteld. Ik hoorde gelach en gegil. Oh nee de stroop met veren het was verschrikkelijk. Wat had ik gedaan? Wat had Brandon geplant?